Op mijn tiende begon ik pianoles te volgen aan de muziekacademie van Wilrijk, waar ik ook een diploma kamermuziek en muziekgeschiedenis behaalde. Mijn opleiding in de Germaanse filologie leidde me naar de journalistiek. Ik was achtereenvolgens stadsreporter en cultuurredactrice bij de Antwerpse editie van het Het Nieuwsblad, Wetstraat- en eindredactrice bij De Standaard en ten slotte eindredactrice bij De Tijd.
Na mijn opleiding aan de muziekacademie volgde ik nog enkele jaren privéles. Toen ook die lessen wegvielen, werd het steeds moeilijker mezelf te motiveren om te blijven spelen. Niet dat ik door mijn professionele loopbaan geen tijd meer vrij kon maken, maar zonder enige bijstand en aanmoediging op tijd en stond lukte het niet.
Toen ik de vijftig naderde, vond ik het de hoogste tijd toch weer werk te maken van de muziekpraktijk. Ik schreef me in aan de muziekacademie MA’GO in Antwerpen voor het vak muziektheorie bij Piet Stryckers. Uiteindelijk kon ik tot mijn grote voldoening ook weer pianoles beginnen te volgen.
Ik nam me voor, voorlopig enkel nog maar werk van vrouwelijke componistes te spelen, ter compensatie van het uitsluitend uit mannelijke componisten bestaande repertoire dat ik vroeger gespeeld had. Mijn lerares Axelle Kennes maakte geen bezwaar en vond het zelf een boeiende zoektocht. Voor mijn vijftigste verjaardag kocht ik een nieuwe piano bij Piano’s Maene.
En toen besloot ik een boek te schrijven over dat bijzondere jaar, waarin ik ook nog eens een burn-out kreeg en besliste uit de journalistiek te stappen. Aanmoediging en inspiratie om zelf een ‘jaarverslag’ te schrijven vond ik bij Alan Rusbridger, toenmalig hoofdredacteur van The Guardian. In Play It Again beschrijft hij hoe hij er, als amateurpianist en ondanks een hectische job, in slaagde in een jaar tijd de aartsmoeilijke eerste ballade van Frédéric Chopin in de vingers te krijgen.
En wat nog meer?
Toen ik na mijn burn-out de journalistiek vaarwel zei, ging ik begin 2016 halftijds aan de slag bij de Antwerpse burgerbeweging Ringland. Daar kan ik sindsdien mijn maatschappelijk engagement kwijt. Ringland werkte het idee van de overkapping van de Antwerpse ring uit, een inspirerende oplossing voor de mobiliteit- en leefbaarheidsproblemen in mijn stad.
Voor concerten trek ik vaak naar deSingel. Vooral kamermuziekconcerten woon ik graag bij. Ik kijk ernaar uit dat deSingel ook meer aandacht zal besteden aan vrouwelijke componistes.
Ik heb een brede interesse in kunst, maar waar ik in het bijzonder warm van word, zijn de schilderijen van Dirk Martens, mijn echtgenoot en maatje. Onze dochters Laura en Marieke Janssens delen onze passie voor kunst en muziek.
Deze website biedt achtergrond bij
het gelijknamige boek, verschenen
bij Pelckmans (voorheen Uitgeverij Vrijdag).
'Een uiterst informatief boek, in zekere zin
zelfs een naslagwerk, voorzien van een uitgebreide bibliografie en niet te vergeten heel veel liefde voor de piano.'
in Cultuurpakt, augustus 2018
'Een warm en inspirerend boek'
in Pianist, mei 2018
Copyright. All Rights Reserved